بررسی شکستگی های فک و صورت در مراجعین به بیمارستان آیت الله موسوی زنجان (94-1392)

زمینه: در کشور ما بیش ­ترین علت مرگ و میر بعد از بیماری ­های قلبی- عروقی، ترومای ناشی از تصادفات جاده ­ای است. شکستگی­ های ناحیه فک و صورت بر زیبایی و عملکرد فرد تأثیرگذار است و منجر به عوارض روحی و اقتصادی نیز می ­گردد. لذا به­ واسطه آمار بالای تصادفات در مسیر مواصلاتی استان زنجان بررسی شکستگی­ های فک و صورت اهمیت می ­یابد. هدف: مطالعه حاضر به ­منظور بررسی مشخصات اپیدمیولوژیک شکستگی­ های فک و صورت در مراجعین به بیمارستان آیت ­الله موسوی زنجان انجام شد. مواد و روش­ ها: در این مطالعه توصیفی گذشته ­نگر (1392 تا 94)، مشخصات فردی (سن و جنس) و شکستگی (محل و علت) 303 نفر از بیماران از آرشیو بیمارستان به روش پرونده ­خوانی استخراج و در فرم اطلاعاتی ثبت گردید. داده ­ها با کمک آمار توصیفی تجزیه و تحلیل شدند. یافته­ ها: از 277 بیمار شکستگی فک و صورت که شرایط ورود به مطالعه اعم از کامل و خوانا بودن کلیه اطلاعات ثبت شده در پرونده را داشتند، 229 نفر (%82) مذکر و 48 نفر (%18) مؤنث بودند. شایع ­ترین دهه سنی درگیر 21 تا 31 سال برآورد گردید. بیش­ ترین و کم ­ترین فراوانی محل شکستگی به­ ترتیب؛ فک تحتانی (%26/7) و کندیل (%6/9) بود. فراوان ­ترین علت آسیب به ­ترتیب؛ تصادف (%79/4)، سقوط از بلندی (%8/3)، نزاع و ضرب و شتم (%5/8) بود. نتیجه­ گیری: بیش ­تر شکستگی­ های فک و صورت به ­علت تصادفات و نیز در مردان جوان رخ داد. لذا امدادرسانی سریع به حادثه ­دیدگان، ایمن نمودن وسایل نقلیه و ارتقای سطح آگاهی مردم در زمینه استفاده از کمربند ایمنی توصیه می­گردد.